Ik heb heel erg getwijfeld of ik deze persoonlijke blog wel zou schrijven maar na overleg met Tijn heb ik besloten om het toch te doen.
Zoals ik vorige week in de nieuwsbrief al vertelde zijn de afgelopen weken niet gemakkelijk geweest voor ons. Tot mijn grote verdriet hebben we slecht nieuws gekregen.
In deze persoonlijke blog vertel ik je wat er allemaal aan de hand is.
We gaan even een paar maanden terug.
In januari is Tijn is een weekendje naar de bergen geweest met zijn collega’s.
Eén van zijn collega’s heeft daar een huisje en er werd een mannenweekend georganiseerd.
De mannen hadden het reuze naar hun zin, er lag sneeuw en ze besloten om een stuk gaan wandelen in de sneeuw.
Tijdens die wandeling is Tijn een beetje ongelukkig gevallen.
In eerste instantie leek het allemaal wel mee te vallen maar na een paar dagen begon hij toch veel pijn te krijgen ter hoogte van zijn nieren en hij ontdekte ook wat bloed in zijn urine.
Voldoende reden om toch maar even langs de huisarts te gaan.
Tijn was na het weekend gewoon naar zijn werk gegaan en belde me in de loop van de ochtend op om me te laten weten dat hij toch even langs de huisarts zou gaan.
Voor mij was dit meteen een teken dat hij écht last had, hij gaat nl. zelden naar de huisarts.
De huisarts heeft meteen een bloed- en urineonderzoek gedaan en naar aanleiding van de resultaten werd hij direct doorgestuurd voor verder onderzoek.
Er volgde een MRI-scan en ter plaatse werd er meteen een nog wat uitgebreider bloed- en urineonderzoek gedaan.
Voor de uitslag moesten we een afspraak maken bij de uroloog.
Op dat moment hadden we allebei al zo’n voorgevoel dat er iets goed mis was.
Na de MRI wordt er een afspraak ingepland bij de uroloog en tijdens deze afspraak legt de uroloog ons uit wat de uitslag van de MRI is.
Er is weefsel te zien wat groeit bij de doorgang van zijn linker nier naar zijn blaas en hierdoor heeft Tijn een verminderde nierfunctie.
Het is niet duidelijk of het om een poliep gaat of een goed- of kwaadaardige tumor maar het heeft in elk geval niets te maken met zijn val.
De obstructie moet wel zo snel mogelijk weggehaald worden en de uroloog legt uit dat Tijn zo snel mogelijk geopereerd moet worden.
Tijdens deze operatie gaan ze een stand plaatsen van zijn nier naar zijn blaas.
Vervolgens zullen ze ook het weefsel weghalen zodat dit voor verder onderzoek naar het laboratorium gestuurd kan worden.
De operatie wordt meteen ingepland en een paar dagen later wordt Tijn opgenomen in een kliniek in Marseille waar hij diezelfde ochtend meteen geopereerd wordt.
De operatie gaat goed, de stand wordt geplaatst en het weefsel wordt verwijderd en opgestuurd naar het laboratorium waar het op kweek gezet wordt.
Hij moet een paar dagen in het ziekenhuis blijven ter observatie en daarna mag ik hem weer meenemen naar huis.
Het zal ongeveer 5 weken duren voordat de uitslag van de kweek bekend is.
Eenmaal thuis knapt hij snel weer op en na drie weken gaat hij weer aan het werk.
Hij is eigenlijk net begonnen met werken, moet iets doorsnijden met een stanleymes en schiet uit in zijn hand.
112 wordt gebeld en de brandweer komt ter plaatst (zo gaat dat in Frankrijk)
De brandweer geeft aan dat hij toch even naar het ziekenhuis moet voor wat hechtingen en hij wordt naar het ziekenhuis in La Ciotat gebracht.
Hij krijgt de nodige hechtingen en daarna wordt hem verteld dat hij de komende twee weken niet mag werken. Lastig, want zijn werk gaf juist de nodige afleiding terwijl we wachten op de uitslag van de kweek.
Na twee weken begint hij op maandag weer met werken, de dinsdag erna staat de afspraak met de uroloog ingepland.
De afgelopen weken hebben we behoorlijk wat spanning opgebouwd en op dinsdag gaan we samen zenuwachtig naar de uroloog.
De uroloog vertelt ons dat hij slecht nieuws heeft.
De uitslag van de kweek is niet goed, Tijn heeft blaaskanker.
Mijn hele wereld stort in.
De tranen lopen over mijn wangen en het voelt alsof ik ruim 20 jaar teruggegooid wordt naar het moment dat ik zelf te horen kreeg dat ik kanker had.
Ik vind het echt verschrikkelijk dat Tijn dit mee moet maken.
De uroloog legt uit dat het een agressieve vorm van kanker is en dat Tijn sowieso een zware operatie moet ondergaan.
Voordat er überhaupt een behandelplan opgesteld kan worden moet er eerst verder onderzoek gedaan worden om erachter te komen of er uitzaaiingen zijn.
Dit is heel belangrijk voor de prognose van de ziekte.
Normaal gesproken heb je een vaste huisarts in Frankrijk die dit soort dingen allemaal voor je regelt maar tot op heden is het ons niet gelukt om hier een huisarts vinden.
De uroloog geeft aan dat we ons hier niet druk om moeten maken en geeft direct opdracht aan zijn secretaresse om alles voor ons te regelen. Ze gaat meteen voor ons aan de slag.
De uroloog zal de uitslag van de scan bespreken met de specialisten zodat er een behandelplan opgesteld kan worden. Daarna hebben wij weer een afspraak met de uroloog om de uitslag en het behandelplan te bespreken.
Mijn hart is echt gebroken en verdoofd lopen we het ziekenhuis uit.
Ik hoop met heel mijn hart dat er geen uitzaaiingen zijn.
Twee dagen later krijgt Tijn de PET-scan.
In Frankrijk krijg je inloggegevens mee zodat je de uitslag zelf ook kunt bekijken.
We loggen samen in en alhoewel de beelden ons niet zoveel zeggen kunnen we uit de tekst die erbij staat wel opmaken dat ze nog iets hebben gevonden.
Oh nee dit kan toch niet waar zijn!?
Wat het precies betekent moeten we afwachten, over 5 dagen kunnen we terecht bij de uroloog.
De dagen dat we moeten wachten voelen als een eeuwigheid en ondertussen hebben we ook nog te maken met benzinestations die gesloten zijn.
Vanwege stakingen worden veel benzinestations niet bevoorraad en hier in La Ciotat zijn alle benzinestations al een tijdje gesloten.
We zitten inmiddels wel bijna zonder benzine dus we moeten echt snel ergens tanken anders kan ik Tijn niet eens naar zijn afspraken brengen. Op zaterdagavond rijden we toch even langs het benzinestation bij de Carrefour hier in La Ciotat en die heeft net wat voorraad gekregen.
Ze zijn open! We sluiten direct aan in de rij en niet veel later rijden we weer weg met een volle tank benzine.
Je kunt je niet voorstellen hoe opgelucht we zijn om zoiets simpels als een volle tank benzine!
Ongekend dat je daar ook nog stress van moet hebben in zo’n situatie.
In elk geval kunnen we voorlopig weer even naar de afspraken en dat geeft in elk geval een stukje rust.
De dinsdag erna hebben we de afspraak bij de uroloog en terwijl we wachten gaat er van alles door ons heen.
We worden opgeroepen en met lood in onze schoenen gaan we naar binnen.
Daar krijgen we te horen dat er nog een tumor is gevonden (vlakbij zijn blaas)
De uroloog geeft aan dat dit vaker voorkomt en geeft aan dat ze dit meteen “meepakken”
Verder zijn er geen uitzaaiingen gevonden en dat is in deze situatie (hoe gek het ook klinkt) écht goed nieuws!
Geen tijd te verliezen dus en de uroloog legt ons uit wat er gaat gebeuren.
Ze gaan zijn lichaam eerst spoelen met chemo, daarna volgt er een zware operatie waarbij zijn blaas en prostaat verwijderd worden.
Tijdens deze operatie die 5 tot 8 uur duurt zullen ze proberen een kunstblaas te maken van een stukje darm. Hoeveel chemokuren hij krijgt is op dit moment nog niet duidelijk.
Afgelopen vrijdag hadden we om 13.00 uur een afspraak in het ziekenhuis voor het plaatsen van een chemopoort. Onder lokale verdoving is er een soort poortje geplaatst onder zijn huid en via dit poortje zal hij zijn chemo toegediend krijgen.
De wond moet nu eerst 9 dagen helen.
Op 4 april hebben we een afspraak met de oncoloog en ik vermoed dat we dan meer informatie krijgen over het aantal chemokuren en wanneer ze hiermee gaan starten.
We proberen alle informatie te verwerken en bereiden ons voor op een zware periode die blijvende gevolgen zal hebben voor de rest van ons leven.
Gelukkig is de zorg in Frankrijk heel goed, ze zijn lief voor Tijn en alles gaat heel snel.
Meer kan ik op dit moment niet vragen.
Via mijn blog hou ik jullie de komende tijd op de hoogte.
Wij gaan samen knokken met alles wat we hebben!